چرا ما به چشم دیگران نمی اییم سوالی هست که خیلی ها درگیرش هستند و مو ضوع مهم و عمیقی هست ما زمانی که به چشم خودمان نمی اییم به چشم دیگران هم نمی اییم وقتی برای خودمان ارزش قایل نیستیم دیگران هم ارزش حقیقی مارا نمی فهمند وقتی من روی ساخت هویت خودم سرمایه گذاری نکردم پس دیگری من رو بی هویت می بیند وقتی من در ته نا خودا گاهم احساس نا لایقی دارم و فک می کنم کافی نیستم در نتیجه عزت نفس سالم ندارم پس کسی به من توجه نمی کنه هر کالایی با تو جه به کیفیت حقیقی اش قیمتی دارد. قیمت حقیقی که تو توی خلوت خودت با توجه به مهارت دستاوردهای زندگیت به خودت می دی میشه ارزش وجودی تو که در جهان هستی

 

 

ادم ها همون نمره رو در زندگی تو به تو باز تاب میکند وقتی تو به خودت بی توجه هستی این بی توجه بودن به شکل مختلف تو زندگی تو دیده میشه تو خانواده به یک شکل نمایان میشه تو روابط طور دیگه دیده میشه و همینطور در محل کار و تا زمانی که این را نپذیری که تمام ادم ها و ماجرای اطرافت بازتاب درون تو هست این مسله برای تو حل نمیشه و تکرار میشه حتی اگه به کلام بگی من ارزشمند هستم جهان هستی فقط حقیقت درون تو را بازتاب میکند پس به مقداری که خودت واسه خودت ارزش قایل بشی به همان اندازه دیگران برای تو ارزش قایل هستند و اتفاقات با ارزش برای تو رخ می دهد

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *